אין אַ געוויסן זינען קלינגט דער פֿאָרלייג פֿונעם בירגערמײַסטער־קאַנדידאַט ווי די סובסידיעס פֿאַר כּולל־תּלמידים.
דער פֿילם איז אַן אויסערגעוויינטלעך ווערק פֿון דער רעזשיסאָרין דזשאָון מיקלין סילווער, וועלכע איז לעצטנס געשטאָרבן צו 85 יאָר.
נעמי מילער, אַ געבוירענע ייִדיש־רעדערין, וועט לערנען וואָקאַבולאַר דורך געזאַנג, מעשׂהלעך, ווערטערשפּילן און קורצע סקעטשן.
אַ סך רעסטאָראַנען שיטן אַרײַן צו פֿיל זאַלץ אין דער יויך. לערנט זיך דעם סוד פֿון מאַכן יויך וואָס איז אַזוי באַטעמט אַז זי פֿאָדערט ווייניק זאַלץ.
בעטהאָווענס מוזיק האָט אינספּירירט אַ ייִדישע קינדער־מעשׂה און צוויי ייִדישע ווערסיעס פֿון „די פֿרייד‟ וואָס מע זינגט בײַם סוף פֿונעם ווערק.
פּיט סיגער זינגט „חנוכּה אוי חנוכּה“ און „דער ייִדישער פֿילהאַרמאָנישער פֿאָלקסכאָר“ פֿירט אויס ”ברוך־אַתּה“ מיט שיינע האַרמאָניעס.
דאָס אייניאָריק ייִנגעלע, לייזערל, זעט ווי מע גרייט צו די קאַרטאָפֿל און ציבעלע פֿאַר דעם חנוכּה־דעליקאַטעס.
אין דעם שיעור אויף ייִדיש, פֿאַרדאַמט דער רבֿ דעם ביטול וואָס דער מאָדערנער מענטש ווײַזט אַרויס צום עבֿר.
„ישׂראל דאַרף אָננעמען אַחריות פֿאַר ייִדיש ווי אַ נאַציאָנאַלע שפּראַך, ווי מע טוט אין שוועדן,‟ זאָגט דער איניציאַטאָר, בער קאָטלערמאַן.
אלי ראָזען שפּילט אַ מיטל־יעריקער ייִד וואָס ווערט פּלוצלינג אַרײַנגעצויגן אין אַ לײַדנשאַפֿטלעכער ליבע־אינטריגע אָנלײַן.