Skip To Content
JEWISH. INDEPENDENT. NONPROFIT.
Yiddish

די נאַכט ווען גאָלדע מאיר האָט גענעכטיקט אין מײַן בעטThe Night Golda Meir Slept In My Bed

נאָרמאַ זאַלץ דערציילט וועגן אַ באַליבטער ירושה־זאַך אירער: אַ האַנט־געשריבענעם בריוו אויף ייִדיש וואָס זי האָט באַקומען פֿון גאָלדע מאיר אין 1931.

אין די 1930ער יאָרן האָט גאָלדע מאיר, וואָס האָט דעמאָלט געהייסן גאָלדע מאירסאָן, געדינט ווי אַ שליחטע פֿון דער „פּיאָנערן פֿרויען אָרגאַניזאַציע‟ אין אַמעריקע. איר אַרבעט איז געווען צו קלײַבן געלט פֿאַר פֿרויען און קינדער אין ארץ־ישׂראל.

אינעם יאָר 1931 האָט די אָרגאַניזאַציע אָפּגעהאַלטן איר יערלעכן באַנקעט בײַ אונדז אין באָפֿאַלאָ, ניו־יאָרק, און גאָלדע איז געקומען זיך באַטייליקן. כאָטש זי איז געווען אַן אָנגעזעענער גאַסט האָט מען געהאַלטן אַז ס׳איז אַן עבֿירה צו פּטרן געלט אויף אַ האָטעל (יעדע פּעני איז דאָך געווען טײַער!) האָט גאָלדע גענעכטיקט בײַ אונדז אין דער היים, און טאַקע אין מײַן בעט!

גאָלדע מאיר (אין מיטן) מיט נאָרמאַ זאַלצעס טאַטן, מאָריס האָפֿמאַן און מאַמען, ראָזע האָפֿמאַן, 1931 Courtesy of Norma Salz

אין דער פֿרי ווען איך בין אויפֿגעשטאַנען און זי געזען, האָב איך זי געפֿרעגט: „וואָס זינגט מען דאָרט אין ישׂראל?‟ און זי האָט מיר געזונגען אַ נײַ לידל, „שורו הביטו וראו‟, לזכּרון די פּאָגראָמען אין 1928 ווען די אַראַבער האָבן פֿאַרברענט די פֿעלדער וואָס די חלוצים האָבן פֿאַרפֿלאַנצט. אינעם ליד זינגט מען אַז אַנשטאָט דעם רויטן פֿײַער וועט מען דאָרט אַ מאָל זען גרינע פֿעלדער. איך קען עס זינגען אַפֿילו הײַנט — יעדעס וואָרט. נאָך דעם האָב איך געבעטן גאָלדען אָנשרײַבן עפּעס אין מײַן נײַ אויטאָגראַף־ביכעלע. האָט זי אויף ייִדיש אָנגעשריבן אַזוי:

שיינע גוטע נחמה, ווער גרויס און שטאַרק און שליס זיך ענדלעך אָן אין דער אַרמיי פֿון אַרבעטנדע יוגנט, וועלכע בויט אַ היים פֿאַר דײַן פֿאָלק, און וויל דורך דעם מאַכן אונדזער וועלט גערעכטער און שענער. גיי אויף אַזאַ וועג אַז אויך דו זאָלסט זוכה זײַן אָנטייל צו נעמען אין דער אַרבעט.

גאָלדע מאירסאָן

Courtesy of Norma Salz

דער בריוו הענגט עד־היום בײַ מיר אויף דער וואַנט, אין איינעם מיט אַ פֿאָטאָגראַפֿיע פֿון מײַן מאַמע, ראָזע האָפֿמאַן; מײַן פֿאָטער, מאָריס האָפֿמאַן, און גאָלדען.

A message from our Publisher & CEO Rachel Fishman Feddersen

I hope you appreciated this article. Before you go, I’d like to ask you to please support the Forward’s award-winning, nonprofit journalism during this critical time.

At a time when other newsrooms are closing or cutting back, the Forward has removed its paywall and invested additional resources to report on the ground from Israel and around the U.S. on the impact of the war, rising antisemitism and polarized discourse.

Readers like you make it all possible. Support our work by becoming a Forward Member and connect with our journalism and your community.

—  Rachel Fishman Feddersen, Publisher and CEO

Join our mission to tell the Jewish story fully and fairly.

Dive In

    Republish This Story

    Please read before republishing

    We’re happy to make this story available to republish for free, unless it originated with JTA, Haaretz or another publication (as indicated on the article) and as long as you follow our guidelines. You must credit the Forward, retain our pixel and preserve our canonical link in Google search.  See our full guidelines for more information, and this guide for detail about canonical URLs.

    To republish, copy the HTML by clicking on the yellow button to the right; it includes our tracking pixel, all paragraph styles and hyperlinks, the author byline and credit to the Forward. It does not include images; to avoid copyright violations, you must add them manually, following our guidelines. Please email us at editorial@forward.com, subject line “republish,” with any questions or to let us know what stories you’re picking up.

    We don't support Internet Explorer

    Please use Chrome, Safari, Firefox, or Edge to view this site.

    Exit mobile version