נישט יעדן העלד איז כּדאַי נאָכצומאַכן
נאָר אַ סנהדרין, אַ בית־דין מיט דער גרעסטער קאָמפּעטענץ און אַחריות, מעג מישפּטן עמעצן צום טויט
ער האָט מיך אינספּירירט ליב צו האָבן מאַטעמאַטיק
דער גרויסער מאַטעמאַטיקער, דזשאָן קאָנוויי, איז הײַיאָר געפֿאַלן אַ קרבן פֿונעם קאָראָנאַ־ווירוס.
די אומגעוויינטלעכע חומש־מעשׂה וועגן דער קופּערנער שלאַנג
הײַנט דינט אַ שטעקן מיט צוויי שלאַנגען ווי דער אינטערנאַציאָנאַלער סימבאָל פֿון מעדיצין.
די ערשטע פּאָעטישע איבערזעצונג פֿון יחזקאל דעם טראַגיקערס ווערק
די רוסישע איבערזעצונג פֿונעם גריכיש־ייִדישן פּאָעטס ווערק וועגן ספֿר שמות האַלט אויף דעם ריטעם און סטיל פֿונעם אָריגינאַל.
אַ וואַנע ווי אַ מיקווה
הרבֿ אַמסלם פֿאָלגט די צפֿון־אַפֿריקאַנער ייִדישע מינהגים, אַפֿילו אויב זיי קומען, אויפֿן ערשטן בליק, אין סתּירה מיט דער הויפּטשטראָמיקער הלכה.
דער נשמה־פֿײַער
לויט די מקובלים זענען די זיבן צווײַגן פֿון דער מנורה מרמז אויפֿן מוח, צוויי אויגן, צוויי הענט און צוויי פֿיס פֿון אַ מענטשן.
דער כּוח פֿון מוזיק
אין דער תּורה איז דאָס זינגען פֿון לוויים וויכטיקער, ווי זייער פֿיזישע אַרבעט.
דעשיפֿרירן דאָס אומזעעוודיקע
אַ מולטיספּעקטראַלער אַנאַליז העלפֿט שטאַרק איבערצולייענען די אַלטע טעקסטן וואָס געפֿינען זיך אין דער קאַיִרער גניזה.
שבֿועות זענען די נשמות פֿון אַלע גרים אויך געשטאַנען בײַם באַרג סיני
ווען דער אייבערשטער האָט זיך אַנטפּלעקט פֿאַר ייִדן, זענען זיי אינעם גײַסטיקן זינען געבוירן געוואָרן פֿון ס׳נײַ.