מיכאל קרוטיקאָװ

ייִדישע ליטעראַטן, װאָס האָבן געטרײַ געדינט די קאָמוניסטישע רעזשימען, האָבן גענוצט זײערע פּריװילעגיעס כּדי אָפּצוהיטן ייִדיש.

אין קעלן, דײַטשלאַנד האָט מען אויסגעגראָבן טאָװלען מיט ייִדישע אותיות, װאָס מען האָט אַ פּנים גענוצט זיך צו לערנען שרײַבן. 

ייִדן קומען צו זײַן קבֿר װי צו אַן אײגענעם רבין, װאָס האָט אָפּגעהיט ייִדישקײט אין די צײַטן פֿון סאָװעטישע רדיפֿות

רות לײמענזאָן־ענגעלשטערן באַשרײַבט ווי די פּויערטע וואָס האָט זי באַהאַלטן אין שײַער האָט זיך באַצויגן צו איר

נתן כּהן באַשרײַבט די טראַנספֿאָרמאַציע פֿון ייִדיש פֿון אַ בעל־פּהיִקן „זשאַרגאָן“ אין אַ פֿולשטענדיקער ליטעראַרישער שפּראַך

אירע אָבסערוואַציעס פֿון דער געטאָס פֿאָלקסקיך און ווי אַ מיטאַרבעטער אויפֿן „עונג־שבת“־אַרכיוו זענען לעצטנס אַרויס אויף ענגליש.

עדי מהלאל האַלט, אַז פּרץ האָט גענוצט חסידישע מאָטיװן אין זײַן פּראָזע, כּדי צו רופֿן צו דער סאָציאַלער רעװאָלוציע.

אַחוץ פּראָלעטאַרישע פּאָעטן ווי דוד עדעלשטאַדט, זעט מען אַנאַרכיסטישע אידעען בײַ ה. לייוויק און פּרץ מאַרקיש, שרײַבט אַנאַ עלענאַ טאָרעס.