מיכאל קרוטיקאָװ

אין וואַרשע זענען ס׳רובֿ איבערזעצונגען געווען שונד, בשעת װילנע איז געװען דער צענטער פֿון „ערנסטער“ ייִדישער קולטור.   

צווישן די פֿאַרברעכנס אין מיכאל גאָלדיסעס זכרונות: גנבֿות, מאָרדן, פֿאַרגוואַלדיקונגען — און פּריוואַטע פֿינאַנציעלע געשעפֿטן

פּליטים פֿון גאַליציע האָבן נאָך דער ערשטער װעלט־מלחמה געשאַפֿן ייִדישע פֿאַרלאַגן און צײַטשריפֿטן אין דער עסטרײַכישער הויפּטשטאָט

נײַע אַרכיװאַלע דאָקומענטן אַנטפּלעקן אַ ים מיט מסירות, װאָס אײניקע ייִדישע ליטעראַטן האָבן געשריבן אױף זײערע קאָלעגעס.

חנה מיראַנסקי האָט זיך דערװוּסט װעגן איר פֿאָטערס לעבנס־דערפֿאַרונג ערשט נאָך זײַן טױט.

ש. אַנ־סקיס „דער דיבוק“ דינט װי אַ סגולה אין בען גאָנשאָרס ראָמאַן

ייִדן אין לאַגערן און אין געטאָ האָבן „פֿאַרייִדישט“ דײַטשישע און פּױלישע װערטער כּדי אָפּצושפּיגלען דעם שױדערלעכן אַרום. 

די העלדין פֿון „דאָ איז נאָך אַלץ דאָ“ טראָגט אױף זיך דעם לאַסט פֿון איר באָבעס חורבן־טראַװמע.