האישה שרײַבנבערג

בעת זיי דינגען זיך וויפֿל ראַפֿל־בילעטן צו קויפֿן, באַקומען אַ טאַטע און טאָכטער דרך־ארץ איינער פֿאַרן אַנדערן.

אַ משל פֿון דעם בן איש חי וועגן אַ שמועס צווישן אַ ייִד און דעם מלאך־המוות אין די צײַטן פֿון דער כאָלערע.

אין דער חרדישער געגנט וווּ וווּ די מחברטע איז דערצויגן געוואָרן זענען אירע עלטערן געווען נאָך מער פֿאַנאַטיש פֿון אַלעמען.

ווען דער טאַטע האָט געזונגען „מעוז צור‟ האָט איין שורה תּמיד אַרויסגערופֿן געלעכטער בײַ אונדז קינדער.