די נאַכט ווען גאָלדע מאיר האָט גענעכטיקט אין מײַן בעטThe Night Golda Meir Slept In My Bed
נאָרמאַ זאַלץ דערציילט וועגן אַ באַליבטער ירושה־זאַך אירער: אַ האַנט־געשריבענעם בריוו אויף ייִדיש וואָס זי האָט באַקומען פֿון גאָלדע מאיר אין 1931.
Image by Wikimedia Commons
אין די 1930ער יאָרן האָט גאָלדע מאיר, וואָס האָט דעמאָלט געהייסן גאָלדע מאירסאָן, געדינט ווי אַ שליחטע פֿון דער „פּיאָנערן פֿרויען אָרגאַניזאַציע‟ אין אַמעריקע. איר אַרבעט איז געווען צו קלײַבן געלט פֿאַר פֿרויען און קינדער אין ארץ־ישׂראל.
אינעם יאָר 1931 האָט די אָרגאַניזאַציע אָפּגעהאַלטן איר יערלעכן באַנקעט בײַ אונדז אין באָפֿאַלאָ, ניו־יאָרק, און גאָלדע איז געקומען זיך באַטייליקן. כאָטש זי איז געווען אַן אָנגעזעענער גאַסט האָט מען געהאַלטן אַז ס׳איז אַן עבֿירה צו פּטרן געלט אויף אַ האָטעל (יעדע פּעני איז דאָך געווען טײַער!) האָט גאָלדע גענעכטיקט בײַ אונדז אין דער היים, און טאַקע אין מײַן בעט!
גאָלדע מאיר (אין מיטן) מיט נאָרמאַ זאַלצעס טאַטן, מאָריס האָפֿמאַן און מאַמען, ראָזע האָפֿמאַן, 1931 Courtesy of Norma Salz
אין דער פֿרי ווען איך בין אויפֿגעשטאַנען און זי געזען, האָב איך זי געפֿרעגט: „וואָס זינגט מען דאָרט אין ישׂראל?‟ און זי האָט מיר געזונגען אַ נײַ לידל, „שורו הביטו וראו‟, לזכּרון די פּאָגראָמען אין 1928 ווען די אַראַבער האָבן פֿאַרברענט די פֿעלדער וואָס די חלוצים האָבן פֿאַרפֿלאַנצט. אינעם ליד זינגט מען אַז אַנשטאָט דעם רויטן פֿײַער וועט מען דאָרט אַ מאָל זען גרינע פֿעלדער. איך קען עס זינגען אַפֿילו הײַנט — יעדעס וואָרט. נאָך דעם האָב איך געבעטן גאָלדען אָנשרײַבן עפּעס אין מײַן נײַ אויטאָגראַף־ביכעלע. האָט זי אויף ייִדיש אָנגעשריבן אַזוי:
שיינע גוטע נחמה, ווער גרויס און שטאַרק און שליס זיך ענדלעך אָן אין דער אַרמיי פֿון אַרבעטנדע יוגנט, וועלכע בויט אַ היים פֿאַר דײַן פֿאָלק, און וויל דורך דעם מאַכן אונדזער וועלט גערעכטער און שענער. גיי אויף אַזאַ וועג אַז אויך דו זאָלסט זוכה זײַן אָנטייל צו נעמען אין דער אַרבעט.
גאָלדע מאירסאָן
Courtesy of Norma Salz
