מיכאל קרוטיקאָװ

ריכאַרד װאַגנערס װערק זײַנען הײַנט טריף־פּסול אין ישׂראל, אָבער זײַן אָפּערע „טאַנהױזער‟ האָט באַגײַסטערט טעאָדאָר הערצל און י. ל. פּרץ.

נתן מאיר אַנאַליזירט די טעמע אויפֿן סמך פֿון זכרונות, סטאַטיסטיק און אַ ריי ליטעראַרישע ווערק ווי פּרצעס דערציילונג „דער משוגענער בטלן‟.

„צעשפּרײטע ראָבן‟ איז דאָס ערשטע טעאַטער־װערק, װאָס שילדערט דעם סטאַליניסטישן טעראָר אין װײַסרוסלאַנד.

עליסאַ בראָדינסקי מילער וועבט צונױף דעם הײַנט און דעם עבֿר דורך אַ פֿאָרשונג פֿון איר פֿאָטערס קינדער־יאָרן.

דוד ספֿאַרד איז געווען פֿליסיק אין פֿינף שפּראַכן אָבער געשריבן כּמעט בלויז אויף ייִדיש.

לויט גענאַדי עסטרײַך איז די צײַטונג דעמאָלט געווען שטאַרק באַווירקט פֿון דער רוסיש־ייִדישער אינטעליגענץ.

שמואל איזבאַנס בוך שילדערט די דראַמאַטישע רײַזע פֿון דער שארית־הפּליטה פֿון אײראָפּע קיין ארץ־ישׂראל.

דער ציל פֿון דער זאַמלונג פֿון 80 עסייען איז אַרויסצורופֿן דיסקוסיעס וועגן די וויכטיקסטע וויכּוחים בײַ ייִדן צווישן 1980 און 2015.