Skip To Content
JEWISH. INDEPENDENT. NONPROFIT.
Yiddish

מעשׂה־בראשית און מעשׂה־מרכּבֿהCreation as the Source of Jewish Mysticism

דער זיידע פֿונעם ערשטן בעלזער רבין, אַ שׂונא פֿונעם רמח״ל, האָט אַליין געשריבן אומגעוויינטלעכע מיסטישע פּירושים.

די הײַנטיקע פּרשה איז איינע פֿון די פּאָפּולערסטע אי בײַ ייִדן, אי אין דער גאַנצער וועלט. אויפֿן סמך פֿון דער מעשׂה־בראשית, ווייסן לכל־הפּחות קריסטן און מוסולמענער — ס׳רובֿ מענטשן אויף אונדזער פּלאַנעט — די מעשׂה וועגן די ששת־ימי־בראשית און אָדם מיט חוה. די מאָטיוון פֿון דער הײַנטיקער פּרשה האָבן אויך אינספּירירט אומצאָליקע ווערק אין דער וועלטקונסט און ליטעראַטור.

אין גמרא־מסכתּא „חגיגה‟ האָט אָבער דער טערמין „מעשׂה־בראשית‟ אַן אַנדער, מער ספּעציפֿישן טעם. די חז״ל באַטראַכטן אין דער דאָזיקער מסכתּא צוויי געביטן פֿון מיסטישע חכמות, מעשׂה־בראשית און מעשׂה־מרכּבֿה. לויט דער גמרא, מעג מען לערנען מעשׂה־בראשית בלויז מיט צוויי תּלמידים, און מעשׂה־מרכּבֿה — בלויז מיט איינעם, אויב ער אַליין פֿאַרשטייט עס שוין. לויט אַ ריי קוואַלן, איז די מעשׂה־מרכּבֿה געווען סײַ אַ טעאָרעטישע חכמה, סײַ אַ פּראַקטישע טיפֿע מעדיטאַציע — אַ מין ייִדישע יאָגע.

נישט געקוקט אויף דער דאָזיקער באַגרענעצונג, זענען פֿאַראַן אַ סך ספֿרים, וואָס פֿאַרנעמען זיך אָפֿענערהייט מיט אָט־די חכמות. דער רמב״ם, זײַענדיק אַ ראַציאָנאַליסט, טײַטשט זיי אָפּ ווי נאַטירלעכע וויסנשאַפֿטן און פֿילאָסאָפֿיע; די מקובלים זענען אָבער מים אים בשום־אופֿן נישט מסכּים. איינער פֿון די, וואָס האָט אָנגעשריבן אַ סך ספֿרים וועגן מעשׂה־בראשית, איז געווען רבי אלעזר רוקח, וועלכער האָט געוווינט אין וואָרמס אינעם 13טן יאָרהונדערט און איז באַקאַנט ווי איינער פֿון די אָבֿות פֿון דער גאַנצער אַשכּנזישער ייִדישקייט. דערציילונגען וועגן אים טרעפֿן זיך אָפֿט אין אַלטע פֿאָלקסביכער אויף ייִדיש.

אין זײַנע מיסטישע חשבונות איז רבי אלעזר רוקח פֿאַרגאַנגענען זייער ווײַט. דער מחבר פֿון די שורות האָט אין 2010 פֿאַרעפֿנטלעכט אַ פֿאָרש־אַרטיקל, וואָס ווײַזט, אַז דער דאָזיקער רבֿ איז געווען אַ באַגאַבטער מעטעמאַטיקער און האָט זיך דערטראַכט ביז אַ גאַנצער ריי חשבון־מעטאָדן, וואָס דערמאָנען וווּנדערלעך די הײַנטיקע קאָמפּיוטערײַ.

זעלטענע רבנים האָבן באַגרינדעט זייערע מיסטישע זוכענישן אין די סודות פֿון מעשׂה־בראשית נישט בלויז אויף דער הײַנטיקער פּרשה, נאָר אויפֿן עצם־טעקסט פֿון משנה און גמרא. לויט זיי, זענען די דבֿרי־חז״ל פּונקט אַזוי הייליק, ווי די ווערטער פֿון נבֿיאים, הגם נישט אַלעמאָל נעמט מען זיי אָן על־פּי פּשט.

דעם הײַנטיקן שבת, כ״ז תּשרי, איז דער יאָרצײַט פֿון אַ צווייטן רבי אלעזר רוקח (1685-1741), אַן אוראייניקל פֿונעם דערמאָנטן וואָרמסער מקובל, וועלכער האָט אָפּגעטײַטשט על־פּי קבלה סײַ די תּורה, סײַ די משניות אין זײַן ספֿר „מעשׂה רוקח‟. אַ געבוירענער אין קראָקע, האָט ער דאָרטן געדינט ווי אַ דיין, דערנאָך אין ראַקעוו אין בראָד. אין 1735 האָט די אַשכּנזישע קהילה אין אַמסטערדאַם אים אײַנגעלאַדן צו דינען דאָרטן ווי דער הויפּט־רבֿ.

זײַענדיק אַליין אַ בפֿירושער מיסטיקער, איז הרבֿ רוקח געווען אַ שאַרפֿער קעגנער פֿון געוויסע טענדענצן צווישן אַנדערע מקובלים. ער איז געווען איינער צווישן די גרעסטע רודפֿים פֿונעם רמח״ל (רבי משה־חיים לוצאַטאָ), וועלכער האָט דעמאָלט אויך געוווינט אין אַמסטערדאַם, און האָט זיך באַטייליקט אינעם באַשלוס צו לייגן אים אין חרם.

אין 1740 האָט רוקח זיך באַזעצט אין ארץ־ישׂראל. דאָרטן האָט ער באַמערקט אין די אָרטיקע קבלה־קרײַזן אַ השפּעה פֿון געוויסע שבתי־צבֿי-ספֿרים. פֿאַר זײַן פּטירה האָט ער די דאָזיקע השפּעה געפּרוּווט צו באַקעמפֿן, אָבער אָן דערפֿאָלג. אין דער דערמאָנטער משנה וועגן מעשׂה־בראשית שטייט אויך געשריבן, אַז וועגן סעקסועלע ענינים מעג מען דרשענען בלויז מיט דרײַ תּלמידים. על־פּי פּשט מיינט עס, אַז אויף אַזאַ טעמע איז נישט צניעותדיק צו רעדן בפֿרהסיא. רוקח זאָגט, אַז דאָ גייט אַ רייד וועגן קאָסמישע תּיקונים פֿון דער גאַנצער מעשׂה־בראשית, צוליב וועלכע יעקבֿ־אָבֿינו האָט דווקא חתונה געהאַט מיט צוויי שוועסטער, רחל און לאה, הגם על־פּי תּורה איז עס פֿאַרבאָטן.

ס׳איז אַ שאָד, אַז דער מחבר האָט זיך צעקריגט מיט אַזאַ גרויסן מענטש, ווי דער רמח״ל. אין יענער תּקופֿה, ווען די מקובלים האָט מען אָפֿט חושד געווען אין שבתי־צבֿי-טענדענצן, האָט רוקח אַליין געקאָנט ווערן אַ קרבן פֿון רדיפֿות פֿאַר אַזעלכע געדאַנקען.

הײַנט ווערט דער פֿאַמיליע־נאָמען רוקח אַסאָציִיִרט מיט דער דינאַסטיע פֿון די בעלזער רביים. דער ערשטער בעלזער רבי, שלום רוקח, איז טאַקע געווען אַן אייניקל פֿונעם חידושדיקן פּויליש־האָלענדישן מקובל.

A message from our CEO & publisher Rachel Fishman Feddersen

I hope you appreciated this article. Before you move on, I wanted to ask you to support the Forward’s award-winning journalism during our High Holiday Monthly Donor Drive.

If you’ve turned to the Forward in the past 12 months to better understand the world around you, we hope you will support us with a gift now. Your support has a direct impact, giving us the resources we need to report from Israel and around the U.S., across college campuses, and wherever there is news of importance to American Jews.

Make a monthly or one-time gift and support Jewish journalism throughout 5785. The first six months of your monthly gift will be matched for twice the investment in independent Jewish journalism. 

—  Rukhl Schaechter, Yiddish Editor

Join our mission to tell the Jewish story fully and fairly.

Dive In

    Republish This Story

    Please read before republishing

    We’re happy to make this story available to republish for free, unless it originated with JTA, Haaretz or another publication (as indicated on the article) and as long as you follow our guidelines. You must credit the Forward, retain our pixel and preserve our canonical link in Google search.  See our full guidelines for more information, and this guide for detail about canonical URLs.

    To republish, copy the HTML by clicking on the yellow button to the right; it includes our tracking pixel, all paragraph styles and hyperlinks, the author byline and credit to the Forward. It does not include images; to avoid copyright violations, you must add them manually, following our guidelines. Please email us at [email protected], subject line “republish,” with any questions or to let us know what stories you’re picking up.

    We don't support Internet Explorer

    Please use Chrome, Safari, Firefox, or Edge to view this site.