Skip To Content
JEWISH. INDEPENDENT. NONPROFIT.
Yiddish

שבֿועות זענען די נשמות פֿון אַלע גרים אויך געשטאַנען בײַם באַרג סיניOn Shavuot the souls of all converts stood at Mt. Sinai, too

ווען דער אייבערשטער האָט זיך אַנטפּלעקט פֿאַר ייִדן, זענען זיי אינעם גײַסטיקן זינען געבוירן געוואָרן פֿון ס׳נײַ.

דעם הײַנטיקן שבת פּראַווען מיר דעם צווייטן טאָג שבֿועות. די חז”ל זאָגן, אַז בעת דער מתּן־תּורה זענען אַלע ייִדן געוואָרן גרים.

דעם דאָזיקן מאמר־חז”ל קאָן מען אָפּטײַטשן אויף פֿאַרשיידענע אופֿנים. אַ געוויינטלעכער גר פֿאַרלירט זײַן הלכהדיקע פֿאַרבינדונג פֿון דער משפּחה און ווערט פֿאַררעכנט ווי אַ זון פֿון אַברהם־אָבֿינו אַליין. דערפֿאַר איז אָנגענומען דער מינהג צו פֿאַרשרײַבן דעם גרס נאָמען אין דער כּתובה ווי „בן אַבֿרהם אָבֿינו‟ און בײַ דער קריאת־התּורה אין שיל — סתּם ווי „בן אַבֿרהם‟, כּדי נישט אָפּצוטיילן אים פֿון אַנדערע ייִדן.

אין פּרינציפּ, מעג אַ גר מדאורייתא חתונה האָבן מיט זײַן אייגענער שוועסטער, מאַמע און וועלכער־ניט־איז אַנדערער קרובֿה, אויב זיי האָבן זיך אויך מגייר געווען. על־פּי הלכה, ווערט יעדער גר באַטראַכט בוכשטעבלעך ווי אַ נײַ־געבוירן קינד; זײַן גאַנצער עבֿר ווערט אָפּגעוואַשן. אונדזערע חכמים האָבן אָבער געאַסרט אַזעלעכע חתונות, ווײַל בײַם דרויסנדיקן עולם זעט עס אויס ווי אַ ווילדער בלוט־אויסמיש. פֿון דעסט וועגן, אויב אַזאַ אומגעוויינטלעך פּאָרפֿאָלק האָט שוין חתונה געהאַט, מעגן זיי בלײַבן צוזאַמען.

אין דער זעלבער צײַט, ווערן די גרים אויך נישט באַטראַכט אין גאַנצן ווי אַבֿרהמס קינדער, ווי עכטע ברודער און שוועסטער — אַנדערש וואָלטן זיי דאָך נישט געמעגט מאַכן שידוכים צווישן זיך אַליין! פּונקט פֿאַרקערט איז געווען דער מצבֿ פֿון ייִדן בײַם באַרג סיני. בעת דער מתּן־תּורה זענען זיי אויך געוואָרן נײַע, דערפֿרישטע מענטשן, אָנגעלאָדן מיט דער משׂא פֿון תּרי”ג מיצוות; זייער הלכהדיקע אָנגעהעריקייט צו אַ געוויסן שבֿט אָדער משפּחה האָט זיך אָבער נישט געביטן.

פֿון דעסט וועגן, האָט די מסירת־נפֿש, די באַוויליקייט אָפּצוגעבן זייערע נשמות דעם הייליקן באַשעפֿער, געשאַפֿן בײַ ייִדן אַ טיפֿערן בונד פֿון ברודערשאַפֿט, אייניקייט און גלײַכקייט. זיי האָבן זיך אַלע דערפֿילט ווי אַבֿרהם־אָבֿינוס קינדער. די חז”ל זאָגן, אַז דער אייבערשטער האָט געצוווּנגען דאָס ייִדישע פֿאָלק מקבל צו זײַן די תּורה אונטערן באַרג בגוואַלד; ווען זיי וואָלטן זי נישט מקבל געווען, וואָלט דער באַרג אַליין אויף זיי געפֿאַלן און וואָלט זיי צעשטערט. צי מע זאָל עס אָפּטײַטשן ווי אַ מעטאַפֿאָר, צי נישט, באַטאָנען די מפֿרשים, אַז ייִדן זענען פֿון פֿריִער געווען גרייט זיך מוסר־נפֿש צו זײַן בײַ דער קבלת־התּורה.

ניט זעלטן ווערט דערמאָנט בעת די שבֿועותדיקע דרשות, בפֿרט אין געוויסע ליטווישע ישיבֿות, וווּ עס לערנען זיך אַ סך גרים און בעל־תּשובֿות, דער טרויעריקער פֿאַל פֿונעם לעגענדאַרן גר־צדק אַבֿרהם בן אַבֿרהם פּאָטאָצקי, וועלכער איז, לויט דער פֿאָלקס־לעגענדע, אומגעקומען על־קידוש־השם אויף אַ שײַטער אינעם יאָר 1749. די שוידערלעכע געשיכטע איז געשען אין ווילנע. מע דערציילט, אַז דער דאָזיקער גר איז פֿאַרברענט געוואָרן דעם צווייטן טאָג שבֿועות, שרײַענדיק „שמע ישׂראל‟. אַבֿרהם פּאָטאָצקיס באַשיידענע מצבֿה געפֿינט זיך גלײַך בײַם ווילנער גאָונס קבֿר.

אַ סך היסטאָריקער גלייבן אָבער נישט אין דער מעשׂה. אַחוץ געוויסע גוזמאדיקע פּרטים, לייגט זי זיך אויפֿן שׂכל. אַן ענלעכע געשיכטע איז פֿאָרגעקומען אין לאָנדאָן. אין 1753 האָט די לאָנדאָנער פּרעסע געשריבן, אַז נאָך שבֿועות האָט מען פֿאַרברענט אין דער שטאָט אַ גר פֿון קראָאַטיע, וועלכער האָט אויסגעקליבן דעם ייִדישן נאָמען אַבֿרהם איסאַקאָוויטש.

די חז”ל באַטאָנען, אַז די נשמות פֿון אַלע גרים זענען געשטאַנען שבֿועות בײַם באַרג סיני, און האָבן אויך מקבל געווען די תּורה צוזאַמען מיט אַלע ייִדן. דערפֿאַר איז אונדזער יום־טובֿ טיף פֿאַרבונדן מיט דער טעמע פֿון גרים און מסירת־נפֿש אויף פֿאַרשיידענע אופֿנים. און שבֿועות לייענט מען טאַקע די מגילת־רות — די תּנ”כישע מעשׂה וועגן דער באַרימטער גיורת רות המואָבֿיה; צוליב איר מסירת־נפֿשדיקער נאַטור איז זי געוואָרן די עלטער־באָבע פֿון דוד־המלך.

A message from our CEO & publisher Rachel Fishman Feddersen

I hope you appreciated this article. Before you move on, I wanted to ask you to support the Forward’s award-winning journalism during our High Holiday Monthly Donor Drive.

If you’ve turned to the Forward in the past 12 months to better understand the world around you, we hope you will support us with a gift now. Your support has a direct impact, giving us the resources we need to report from Israel and around the U.S., across college campuses, and wherever there is news of importance to American Jews.

Make a monthly or one-time gift and support Jewish journalism throughout 5785. The first six months of your monthly gift will be matched for twice the investment in independent Jewish journalism. 

—  Rukhl Schaechter, Yiddish Editor

Join our mission to tell the Jewish story fully and fairly.

Dive In

    Republish This Story

    Please read before republishing

    We’re happy to make this story available to republish for free, unless it originated with JTA, Haaretz or another publication (as indicated on the article) and as long as you follow our guidelines. You must credit the Forward, retain our pixel and preserve our canonical link in Google search.  See our full guidelines for more information, and this guide for detail about canonical URLs.

    To republish, copy the HTML by clicking on the yellow button to the right; it includes our tracking pixel, all paragraph styles and hyperlinks, the author byline and credit to the Forward. It does not include images; to avoid copyright violations, you must add them manually, following our guidelines. Please email us at [email protected], subject line “republish,” with any questions or to let us know what stories you’re picking up.

    We don't support Internet Explorer

    Please use Chrome, Safari, Firefox, or Edge to view this site.