יהושע כּהנא

מיט זײַנע לאַנגע פּאות, סאַמעטענעם הוט און לאַנגער בעקעשע זעט ער אויס ווי אַ רביש קינד אָבער ער הייסט פּיטער און רעדט נישט קיין ייִדיש.

אפֿשר טאַקע צוליב די ענלעכקייטן וווינען הײַנט אַזוי פֿיל ישׂראלים אינעם גאָלדענעם שטאַט.

פֿון דעם הומאָריסטישן אַנעקדאָט, קען מען הערן די ייִדישע אויסדרוקן וואָס אַ טייל חסידים ניצן הײַנט צו טאָג

דער מחבר שטעלט זיך פֿאָר ווי דער היילמענטש וואָלט אפֿשר פֿאַרשטאַנען דעם וועלטבאַשאַף.

דער אוראַלטער ריטואַל פֿון שלאָגן הושענות באַקומט אַ טיפֿערן באַטײַט בײַ דעם נײַעם „רעבעלע‟.

ווי אַ כּהן ווערט דער מחבר אָפֿט גערופֿן צו העלפֿן אָנפֿירן מיטן דוכענען — צי ער וויל, צי ער וויל נישט.

אַמאָל האָבן ייִדן גענומען מחילה ערנסט, כאָטש די עבֿירות זענען געווען קינדעריש; איינער האָט באַגריסט אַ צווייטן און יענער האָט אים נישט געענטפֿערט.

אז ווײַבער האָבן געליטן פֿון חמץ־אָבסעסיעס פֿון נאָך פּורים ביז פּסח, האָב איך געליטן פֿון עראָטישע אבסעסיעס פֿון ימי אלול ביז מוצאי יום כּיפּור