יואל מאַטוועיעוו

אַ נײַ בוך פֿון חורבן־זכרונות דעקט אויף פֿריִער אומבאַקאַנטע פֿראַגמענטן אויף ייִדיש פֿון אוישוויץ.

אין דער ערשטער העלפֿט פֿונעם 18טן יאָרהונדערט האָט אַ פּוילישער מקובל פֿאָרויסגעזאָגט, אַז די קריגערײַ צווישן ייִדן און קריסטן וועט בטל ווערן.

בײַ די ייִדיש־שפּראַכיקע אַמעריקאַנער חסידים זענען פּיצע און כינעזישע מאכלים געוואָרן אַ טייל פֿון טראַדיציאָנעלער קולינאַריע.

ס’איז אַ חידוש וואָס די פּאַטריאַרכאַלע געזעלשאַפֿט אין די תּנכישע צײַטן האָט געהאַט מער אָפּשײַ פֿאַר פֿרויען, ווי געוויסע הײַנטיקע פֿרומע קהילות.

נישט געקוקט אויפֿן מעדיאַ־אַזשיאָטאַזש, בלײַבט די ראָבאָט־בירגערין פֿון סאַודיע בלויז אַ קאָמפּליצירטע ענטפֿער־מאַשין.

נישט יעדער פּרט פֿון כּשרות איז היסטאָריש אָנגענומען בײַ אַלעמען ווי אַן אַבסאָלוט קלאָרע הלכה.

צווישן די געשעענישן: אַ שלום־עליכם קונסט־פֿעסטיוואַל, ייִדיש־קלאַסן און אַ טרעפֿונג מיטן רעזשיסאָר פֿון ישׂראלדיקן ייִדישן טעאַטער, שמואל עצמון.

כאָטש ווײַסרוסישע ייִדן זענען ליטוואַקעס, בלײַבט ווײַסרוסלאַנד דאָס היימלאַנד פֿון אוניקאַלע חסידישע טראַדיציעס.