יואל מאַטוועיעוו

איז אונדזער צופֿעליקער אויסקלײַב בלויז אַן אילוזיע און אַ סימן פֿון הגשחה־פּרטית?

אַ טשיקאַווע טעאָריע פֿאַר וואָס די מאַמע פֿון אַ נײַ־געבוירן מיידעלע דאַרף וואַרטן לענגער צו גיין אין מיקווה ווי ווען ס׳וואָלט געווען אַ ייִנגעלע.

וואָס איז ערגער: אומגעוווּנטשענע געסט? אָדער אַזעלכע, וואָס באַשליסן אין דער לעצטער מינוט נישט צו קומען?

דעם נבֿיאס וויזיע דערמאָנט אונדז, אַז נאָך יעדער קאַטאַסטראָפֿע קומט אַ ישועה.

דער אָריגינעלער מיטל־עלטערלעכער דיאַלעקט לעבט נאָך בײַם סדר־טיש.

מיט מרים הנבֿיאה בראָש, זענען די פֿרויען געווען דער עיקר־כּוח פֿון דער גאולת־ּמצרים.

ווי אַ סימן פֿון משה רבינוס עניוות, אַנטהאַלט דער אומגעוויינטלעכער אות אַ טיפֿערן באַדײַט.

אויב מע וועט אָפּלאָזן די אויסלענדישע אַרבעטער צוליב דעם ווירוס, קאָן עס געבן אַ גרויסן קלאַפּ דער מצה־אינדוסטריע.