יואל מאַטוועיעוו

הגם דער תּנ״ך איז פֿול מיט גוואַלד־מעשׂים און מלחמות, רופֿט עס צו פֿאַרוואַנדלען געווער אין אַקער־אײַזנס.

די אַקאַדעמיקער אויף דעם צוזאַמענפֿאָר אין פּעטערבורג האָבן אַנאַליזירט ווי צעזייטע באַפֿעלקערונג־גרופּעס היטן אָפּ און אַנטוויקלען זייער קולטור.

אַ דאַנק רבי יקותיאל־יהודהס נשמה־אימפּעט, איז אונגערן געוואָרן אַ צענטער פֿון חסידיזם.

די חז״ל זאָגן קלאָר, אַז צווישן נישט־ייִדן טרעפֿן זיך אויך נבֿיאים.

די קרומע באַציִונג צו די מיצוות בין אָדם־לחבֿרו קען ווערן אַ קוואַל פֿון בפֿירושע קללות.

אַחוץ דער קולטורעלער און היסטאָרישער ווערט, וואַרפֿט די קולינאַרישע ליטעראַטור אַ שײַן אויף אַמאָליקע ייִדישע דיאַלעקטן.

אַ ייִדיש ליד אָנגעשריבן פֿון הערשל צינבערג, אַ שנײַדער אין ראָדעמער געטאָ, געפֿינט זיך הײַנט אינעם „קאַנאַדער מוזיי פֿאַר מענטשנרעכט‟.

פֿרויען פֿלעגן דאַוונען מיט זייערע אייגענע ווערטער און האָבן געשאַפֿן אַן אייגענע תּחינות־ליטעראַטור אויף ייִדיש.