יואל מאַטוועיעוו

ווען מע דערציילט אַ מעשׂה בײַם רבינס טיש, באַגלייט מיט ריטמישע ניגונים און טענץ, ווערט זי אויפֿגעלעבט אין דער נשמה פֿון די באַטייליקטע.

אַ ייִדישע מאַמע אין קאַזאַכסטאַן האָט געשריבן דאָס ליד לזכּרון איר זון משהלע וואָס איז דערהרגעט געוואָרן אין די אָנהייב 1940ער.

שלום אַש האָט קוים געקענט די שטאָט אָבער האָט, וווינענדיק אין ניו־יאָרק, איר געווידמעט אַזש דרײַ ראָמאַנען.

בעת דער אונטערנעמונג זענען דורכגעפֿירט געוואָרן איבער הונדערט לעקציעס, באַגעגענישן און מוזיקאַלישע אויפֿטריטן.

דער מחבר האָט שוין פֿריִער דערקלערט אַז מע וואָלט געמעגט באַערן ייִדישע פּאָעטעסעס אין דער סוכּה. איצט גיט ער קאָנקרעטע בײַשפּילן.

אין געוויסע קרײַזן, אַפֿילו אַ טייל אָרטאָדאָקסישע, האָט זיך פֿאַרשפּרייט דער מינהג צו פֿאַרבעטן אי מענערישע, אי ווײַבלעכע פּערסאָנאַזשן.

די וויסנשאַפֿטלער וואָרענען, אַז מיר קאָנען שאַפֿן אויף דער ערד די זעלבע באַדינגונגען, וואָס האָבן גורם געווען אַ גלאָבאַלע קאַטאַסטראָפֿע.

דאָס רירנדיקע ליד איז וועגן דעם לעצטן בריוו פֿון אַ ייִדיש מיידל, סאַבינאַ גאָלדמאַן, איידער מע האָט זי דערהרגעט.