איציק גאָטעסמאַן

די מעשׂה פֿיגורירט אין אַ סך שפּראַכן אָבער ס׳איז אינטערעסאַנט, וואָס בלויז אינעם ייִדישן נוסח שטייט בײַם סוף ווי מע רייניקט די קינדער.

דער ישׂראלדיקער פֿאָלקלאָריסט האָט אָנגעזאַמלט טויזנטער אַשכּנזישע, ספֿרדישע און אַראַביש־ייִדישע פֿאָלקס־מעשׂיות

אינעם ליד „אין סוכּה“, בעט דער פּאָעט קלמן רייזען בײַם אייבערשטן אַז די גוייִשע ייִנגלעך זאָלן חלילה נישט איבערקערן זײַן סוכּהלע

דאָס גלייבן אינעם שׂטן און זײַנע מיטהעלפֿער, ווי אויך דער פּחד פֿאַר שדים, האָט אָפֿט געשפּילט אַ ראָלע אין דער אַנטוויקלונג פֿון ייִדישע מינהגים.

צווישן די אַנדערע מנהגים אין דעם טרויערטאָג: דאָס טראָגן צעריסענע קליידער און דאָס אַרײַנלייגן קנאָבל אין קעשענע ווען מע גייט אויפֿן בית־הקבֿרות

די שטעכיקע בודיק־בערעלעך האָבן קינדער אין שטעטל שטיפֿעריש געוואָרפֿן אין די בערד פֿון עלטערע ייִדן.

די עפּל וואָס וואַקסן אויף אונדזער הונדערט־יאָריקע ביימער קען מען נישט געפֿינען אין קיין שום קלייט אָדער מאַרק.

צווישן די פּאָטראַוועס: טייגלעך אין מילך און בלינצעס אָנגעפּאַקטע מיט קעז