יואל מאַטוועיעוו

ווי אַזוי קענען מיר באַלעבן די שעפֿערישע ייִדישקייט פֿון אַמאָל?

עם־האָרצות און גראָבקייט זענען אַ צרה אַפֿילו אין די העכסטע רבנישע אינסטאַנצן.

בײַ די ספֿרדים ווערט חנוכּה אַסאָציִיִרט מיט די העלדישע מעשׂים פֿון ייִדישע פֿרויען.

ווי הייסט אויף לשון־קודש אַן עלעקטרישער לאָמפּ?

במשך פֿון דורות ווערט י״ט כּיסלוו אַסאָציִיִרט מיט מיסטישע געשעענישן און דערפֿאַרונגען.

די וואָך וועט זײַן דער יאָרצײַט פֿון רבי יהודה הנשׂיא, דער רעדאַקטאָר פֿון דער משנה — אַ חשובֿע פֿיגור, אַפֿילו בײַם רוימישן מלך אַנטונינוס.

בײַ רש״י וואָלט דער נאָמען פֿון דער גרעסטער פּאַרטיי אין דער כּנסת, „כּחול לבֿן‟, געמיינט „שוואַרץ און ווײַס‟.

הגם לבֿן האָט געשטעלט אין סכּנה דאָס ייִדישע פֿאָלק, איז זײַן שווינדלערײַ געווען אַ נישטיקייט אין פֿאַרגלײַך מיט דער געשיכטע פֿון 20סטן יאָרהונדערט.