יואל מאַטוועיעוו

דער איבערזעצער שטרעבט צו שאַפֿן אַן אַלטערנאַטיווע רעאַליטעט, וווּ באַרימטע ייִדיש־שטאַמיקע פּאָעטן שרײַבן אויף ייִדיש.

ייִדישע, אַראַמישע און אַפֿילו אונגערישע לידער זענען אַ טייל פֿון דער סדר־טראַדיציע.

צי זענען די אומגעוויינטלעכע תּורה־אותיות אַ טייל פֿון דער תּורה־שבכּתבֿ אָדער שבעל־פּה?

פֿאַרשפּרייטע פֿאַרקירצונגען אין גערעדטע ייִדישע דיאַלעקטן זענען נישט אַלעמאָל בהסכּם מיט דער כּלל־שפּראַך.

נישט געקוקט אויף זײַן אומאָנגענעמען גערוך, איז דער קאָליריקער פֿויגל געוואָרן שלמה־המלכס שדכן.

די טעאָריע און פּראַקטיק פֿון קוואַנט־קאָמפּיוטערס איז ממש אָנגעשטאָפּט מיט ייִדישע נעמען.

די הײַנטיקע סימבאָלן פֿון סאָציאַלער דערווײַטערונג פֿלעגן מיינען אין גאַנצן אַ פֿאַרקערטן ענין.

די תּורה ניצט דאָס וואָרט „תּחשים‟, נאָר חז״ל איז נישט מסכּים וואָס איז טאַקע דער טײַטש דערפֿון.