יואל מאַטוועיעוו

במשך פֿון דורות ווערט י״ט כּיסלוו אַסאָציִיִרט מיט מיסטישע געשעענישן און דערפֿאַרונגען.

די וואָך וועט זײַן דער יאָרצײַט פֿון רבי יהודה הנשׂיא, דער רעדאַקטאָר פֿון דער משנה — אַ חשובֿע פֿיגור, אַפֿילו בײַם רוימישן מלך אַנטונינוס.

בײַ רש״י וואָלט דער נאָמען פֿון דער גרעסטער פּאַרטיי אין דער כּנסת, „כּחול לבֿן‟, געמיינט „שוואַרץ און ווײַס‟.

הגם לבֿן האָט געשטעלט אין סכּנה דאָס ייִדישע פֿאָלק, איז זײַן שווינדלערײַ געווען אַ נישטיקייט אין פֿאַרגלײַך מיט דער געשיכטע פֿון 20סטן יאָרהונדערט.

אַ נײַ בוך פֿון חורבן־זכרונות דעקט אויף פֿריִער אומבאַקאַנטע פֿראַגמענטן אויף ייִדיש פֿון אוישוויץ.

אין דער ערשטער העלפֿט פֿונעם 18טן יאָרהונדערט האָט אַ פּוילישער מקובל פֿאָרויסגעזאָגט, אַז די קריגערײַ צווישן ייִדן און קריסטן וועט בטל ווערן.

בײַ די ייִדיש־שפּראַכיקע אַמעריקאַנער חסידים זענען פּיצע און כינעזישע מאכלים געוואָרן אַ טייל פֿון טראַדיציאָנעלער קולינאַריע.

ס’איז אַ חידוש וואָס די פּאַטריאַרכאַלע געזעלשאַפֿט אין די תּנכישע צײַטן האָט געהאַט מער אָפּשײַ פֿאַר פֿרויען, ווי געוויסע הײַנטיקע פֿרומע קהילות.