שלום בערגער

מע טאָר זיך נישט יאָגן נאָך האַלב־דערבאַקענע אױספֿירן, נאָר פֿאַרקערט: פֿרעגן די חסידים אַליין װאָס זײ טראַכטן און פֿילן.

בײַ אַמעריקאַנער ייִדן איז נאָך אַלץ שווער צו פֿאַרשטיין ווי אַ וויכטיקער ייִדישער ריכטער קען שפּילן עטלעכע ראָלעס מיט אַ מאָל.

קרח און זײַנע חבֿרה האָבן זיך באַקלאָגט אױף די אומגלײַכקײטן אין דער געזעלשאַפֿט. אַ סך מפֿרשים האַלטן, אַז זײ זײַנען געװען גערעכט.

בײַ אַ סך פֿון די פּאַציענטן וואָס ד״ר בערגער זעט אין שפּיטאָל ליגט זייערער אַ קרובֿ אין אַ צווייטן אָפּטייל צוליב דער זעלבער מחלה.

ד״ר בערגער באַשרײַבט סצענעס מיט די שפּיטאָל־סטראָזשן וואָס טוען די טעג פּונקט אַזאַ געפֿערלעכע אַרבעט ווי די געזונט־פּראָפֿעסיאָנאַלן.

איר משפּחה טאָר נישט ברענגען קיין עסן פֿאַר איר אָבער ד״ר בערגער דערטראַכט זיך צו אַ לייזונג.

אין די קאָרידאָרן, וווּ ס׳איז תּמיד געפּאַקט מיט מענטשן, איז איצט שאַ־שטיל

דער מחבר, אַ דאָקטער וואָס וועט די וואָך גיין אין שפּיטאָל העלפֿן קאָראָנאַ־פּאַציענטן, דריקט אויס אַ באַרעכטיקטע זאָרג.