יואל מאַטוועיעוו

פּסאָי קאָראָלענקאָ זינגט אַ ליד וואָס באַשרײַבט ווי ייִדן האָבן געשלאָגן כּפּרות אינעם סאָוועטישן קאַזאַכסטאַן

די גראַמאַטיק און וואָקאַבולאַר אין די פּיוטים שיידן זיך שטאַרק אונטער פֿונעם לשון־קודש פֿון מיטל־עלטער.

דער גרויסער מאָדערן־אָרטאָדאָקסישער מנהיג פֿאַרבינדט אַ דראַמאַטישע איבערלעבונג זײַנע מיט די ענינים תּשובֿה, ראָש־השנה און תּקיעת־השופֿר.

די ייִדישע איבערזעצונגען שטרײַכן אונטער די ווערטער, לכתּחילה געווידמעט דער טעמע פֿון שלום און סאָציאַלן יושר.

אומאָפּהענדיק פֿון מעגלעכע היסטאָרישע וואָרצלען, אויב מיר באַטראַכטן אונדזער יום־טובֿ פֿאַר אַ ייִדישן – איז ער במילא אַ ייִדישער.

רחל קאַפֿריסענס פּאַראָדיע פֿון דזשימי באָפֿעטס ליד שילדערט אַ ייִדיש ווײַבל וואָס האָט זיך ערשט געטובֿלט אין דער מיקווה.

דער זינגער און לינקער אַקטיוויסט האָט זיך פֿאַרליבט אין ייִדיש צוליב אידעאָלאָגישע סיבות.

בײַ מיזרח־אייראָפּעיִשע ייִדן קאָן די ווילדע נאַטור זײַן סײַ סכּנותדיק, סײַ גאַנץ היימיש.