יואל מאַטוועיעוו

דער אַלבאָם נעמט אַרײַן סײַ וואַרשאַווסקיס שלאַגערס, סײַ ווייניק באַקאַנטע לידער זײַנע ווי „שׂרה און רבֿקה‟, „נעבן קלייזל‟ און „ציון‟.

כאָטש די רעקאָרדירונג, „אוי וויי, מאַמעלע‟, איז טייל פֿונעם פּראָיעקט, „וואַרשעווער קאַבערעט‟, איז דער איראָנישער טאָן ענלעכער צו אָדעס

אין קבלה און ייִדישן פֿאָלקלאָר ווערט די תּורה געשילדערט ווי אַ קאָסמישע קראַפֿט, וואָס באַווײַזט זיך אין דער פֿאָרעם פֿון אַ פֿרוי.

בלויז פֿאַרן קריטיקירן סטאַלינס שליסן די ייִדישע שולן אינעם ראַטן־פֿאַרבאַנד איז קערלער אָפּגעזעסן פֿינעף יאָר לאַנג.

יעדער וואַריאַנט פֿונעם ליד האָט אַן אייגענעם טעם און קוקווינקל.

די סוכּה רעפּרעזענטירט דאָס טיפֿע קאָסמישע אַחדות – אַפֿילו צווישן לעבעדיקע און טויטע.

פּסאָי קאָראָלענקאָ זינגט אַ ליד וואָס באַשרײַבט ווי ייִדן האָבן געשלאָגן כּפּרות אינעם סאָוועטישן קאַזאַכסטאַן

די גראַמאַטיק און וואָקאַבולאַר אין די פּיוטים שיידן זיך שטאַרק אונטער פֿונעם לשון־קודש פֿון מיטל־עלטער.