יואל מאַטוועיעוו

דער ליובאַוויטשער רבי האָט געגלייבט אַז ווען מע זאָגט דבֿרי־קדושה אויף ייִדיש, ווערט זי במילא אַ הייליקע שפּראַך.

אין זײַנע דרשות באַרירט דער רבֿ אַ ברייטע ריי טעמעס, אַרײַנגערעכנט פּסיכאָלאָגיע, פֿילאָסאָפֿיע און קבלה.

אָפֿט מאָל מאַכן ליטוואַקעס חוזק פֿון די רומענישע ייִדן אָבער לעבעדעוו, אַליין אַ ליטוואַק, באַשרײַבט רומעניע ווי אַ סימבאָל פֿון אַ מין אוטאָפּיע.

גראָסמאַן קריטיקירט די וואָס זאָגן: אַבי מע האָט בטחון, ווען דאָס אַליין וועט נישט לייזן אַ חסידס ערנסטע פֿינאַנציעלע צרות.

אַלכּסנדר קריין האָט געשעפּט סײַ פֿון ייִדישע פֿאָלקסלידער, סײַ פֿון אַלעקסאַנדער סקריאַבינס מוזיק.

אין זײַן נײַ בוך דערציילט שמעון יאַקערסאָן, ווי ער האָט אָנגעהויבן שטודירן די עלטסטע געדרוקטע ספֿרים נאָך אינעם ראַטן־פֿאַרבאַנד.

דער האַרוואַרד־פּראָפֿעסאָר האָט דערקלערט אַז אַ מאָל מוז אַן איבערזעצער נוצן טערמינען וואָס ווײַכן פֿונעם אָריגינאַל.

לעווין דערציילט אויך וועגן זײַן טרעפֿן זײַנע חבֿרים פֿון די קינדעריאָרן נאָך דער מלחמה אין מעלבורן.