יואל מאַטוועיעוו

לעווין דערציילט אויך וועגן זײַן טרעפֿן זײַנע חבֿרים פֿון די קינדעריאָרן נאָך דער מלחמה אין מעלבורן.

די טרעפֿונג דעם חודש ווערט דורכגעפֿירט בשותּפֿות מיטן גרויס־בריטישן „ציצית־פֿעסטיוואַל“.

כאָטש די מינהגים באַשריבן אין „ספֿר גורלות‟ שטאַמען פֿון אוראַלטע אַראַבישע קוואַלן, האָט ער אַן אוניקאַלן מיזרח־אייראָפּעיִשן טעם.

דער אַלבאָם נעמט אַרײַן סײַ וואַרשאַווסקיס שלאַגערס, סײַ ווייניק באַקאַנטע לידער זײַנע ווי „שׂרה און רבֿקה‟, „נעבן קלייזל‟ און „ציון‟.

כאָטש די רעקאָרדירונג, „אוי וויי, מאַמעלע‟, איז טייל פֿונעם פּראָיעקט, „וואַרשעווער קאַבערעט‟, איז דער איראָנישער טאָן ענלעכער צו אָדעס

אין קבלה און ייִדישן פֿאָלקלאָר ווערט די תּורה געשילדערט ווי אַ קאָסמישע קראַפֿט, וואָס באַווײַזט זיך אין דער פֿאָרעם פֿון אַ פֿרוי.

בלויז פֿאַרן קריטיקירן סטאַלינס שליסן די ייִדישע שולן אינעם ראַטן־פֿאַרבאַנד איז קערלער אָפּגעזעסן פֿינעף יאָר לאַנג.

יעדער וואַריאַנט פֿונעם ליד האָט אַן אייגענעם טעם און קוקווינקל.