יואל מאַטוועיעוו

אין דער תּורה איז דאָס זינגען פֿון לוויים וויכטיקער, ווי זייער פֿיזישע אַרבעט.

אַ מולטיספּעקטראַלער אַנאַליז העלפֿט שטאַרק איבערצולייענען די אַלטע טעקסטן וואָס געפֿינען זיך אין דער קאַיִרער גניזה.

ווען דער אייבערשטער האָט זיך אַנטפּלעקט פֿאַר ייִדן, זענען זיי אינעם גײַסטיקן זינען געבוירן געוואָרן פֿון ס׳נײַ.

אַפֿילו די סאַמע פּרטימדיקע מאַטעמאַטישע חשבונות זענען נישט מסוגל צו באַשרײַבן די ענדלאָזיקע מעגלעכקייטן פֿון דער וועלט.

דאָס ווײַב פֿון דונש בן לברט, דער פּייטן וואָס האָט אינעם 10טן יאָרהונדערט געשאַפֿן דעם שבתדיקן זמר „דרור יקרא‟, האָט געשריבן אייגענע לידער.

להיפּוך צו אַנטיסעמיטישע סטערעאָטיפּן, האָבן באַקאַנטע רבנים געהאַלטן, אַז פֿונעם אַלמענטשלעכן קוקווינקל איז וואָכערײַ אומעטיש.

די מאַסקירטע טוריסטן האָבן באַזוכט ערטער פֿון פֿריִערדיקע עפּידעמיעס אין פּעטערבורג און זיך דערוווּסט וואָס מע האָט דאָרט געטאָן וועגן דעם.

געוויסע רבנים האָבן געפֿונען אַ חידושדיקן אויסוועג פֿון אַ שווערער הלכה־סיטואַציע.