מײַן מאַמעס חבֿרהMy mother’s “khevre”
אַ ליד לכּבֿוד די מאַמעס וואָס האָבן מיט מסירת־נפֿש דערצויגן אַ נײַעם דור, ניט געקוקט אויפֿן גיהנום וואָס זיי האָבן מיטגעמאַכט אונטער די נאַציס.
אַניע, מאַניע, חנה, צעשע
יאַכקע, חייקע, ליובקי, כעווקע
פּויטשע, גוטשע, יענטל, פּעשע
צירל, מירל, רויזע, רבֿקה.
יעדער נאָמען, יעדער פּנים, לעבט אין מײַן זכּרון
כ׳הער געזאַנגען, כ׳הער געלעכטער, כ׳זע זיי פֿאַר די אויגן!
מײַן מאַמעס חבֿרה — יונגע מאַמעס, יונגע נאָר אין יאָרן
אייגנקייט און איידלקייט האָט זי צו זיי געצויגן.
שוועסטער פֿון אַרבעט, שוועסטער פֿון נויט — געטרײַע סאָציאַליסטן
יתומות געווען, אַלמנות אויך — עדות פֿון גיהנום
דער מאַמעס חבֿרה — יונגע מאַמעס, געטרײַע ייִדישיסטן
פֿון וואַרשע און ווילנע, פֿון לאָדזש און לובלין — אַלע, דאָך, פֿאַר איינעם.
געלאַכט, געוויינט, געקאָכט, גענייט אַ לעבן אויף דאָס נײַ
קינדער געכאָוועט, הײַזער גערוימט — מיט ליבשאַפֿט און מיט שׂכל
דער מאַמעס חבֿרה, יונגע מאַמעס — געווען צו זיי געטרײַ,
פֿאַר אונדז געחלומט און געלעבט — און שטענדיק מיט אַ שמייכל.