צי וועט די באַשיץ־אויסשטאַטונג מיך טאַקע באַשיצן?Will my protective gear really protect me?
דער מחבר, אַ דאָקטער וואָס וועט די וואָך גיין אין שפּיטאָל העלפֿן קאָראָנאַ־פּאַציענטן, דריקט אויס אַ באַרעכטיקטע זאָרג.
Image by Getty Images
צו לייענען די אַנדערע זײַטן פֿון ד׳׳ר בערגערס טאָגבוך קוועטשט דאָ.
ווער האָט זיך נישט אַ מאָל, יום־כּיפּור אין שיל, געשטעלט די פֿראַגע, ווי האָט זיך אין די אור־אַלטע צײַטן געפֿילט דער כּהן־גדול, ווען ער האָט אײן מאָל אַ יאָר געדאַרפֿט אַרײַנגיין אין קודש־קדושים? האָט ער נישט מורא געהאַט, וואָס וועט זײַן אויב ער וועט חלילה שטעלן אײן פֿאַלשן טריט אָדער מאַכן אײן נישט־ריכטיקע באַװעגונג, און דערבײַ נישט נושׂא־חן זײַן בײַם אײבערשטן? באַצאָלט דערפֿאַר װאָלט נישט נאָר דער כּהן אַלײן, נאָר גאַנץ כּלל־ישׂראל.
אַ קאָנקרעטער סימבאָל דערפֿון איז געװען די בגדי כּהונה, די אַכט ספּעציעלע מלבושים װאָס יענע האָבן געטראָגן בשעת זײער כּהונה. נישט נאָר האָבן די דאָזיקע בגדים ממש געשטעמפּלט די כּהנים מיט אַ סימן פֿון זײער כּוח און װיכטיקײט, נאָר זײ — די בגדים — האָבן אַלײן, אַל־פּי מסורה, באַשיצט דאָס פֿאָלק פֿון געטלעכער שטראָף.
איך בין נישט קײן כּהן, כ׳בין אַ פּשוטער ישׂראל. פֿאָרט, װען איך וועל די וואָך אַריבערטרעטן דעם שװעל פֿונעם קאָראָנאַ־אָפּטײל אין שפּיטאָל, װעל איך ממש ציטערן טאָמער וועלן מײַנע פּערזענלעכע באַשיץ־מלבושים נישט זײַן ריכטיק אָנגעטאָן, טאָמער האָב איך זיך נישט גענוג אױסגעוואַשן די הענט, טאָמער מאַך איך חלילה אַ פֿאַלשע באַװעגונג.
צום באַדױערן האָב איך, ווי אַ דאָקטער, נאָך װײניקער קאָנטראָל װי דער כּהן־גדול. ער (ס׳איז אַלע מאָל געװען אַן ער) האָט געמוזט האָבן אַ פֿולשטענדיקע אמונה אין דער סיבה־הסיבות, אין די רעכטפֿאַרטיקע אַקציעס פֿון גאָט ברוך־הוא.
בײַ מיר איז פֿאַרקערט. איך קום אַרײַן אין שפּיטאָל, וויסנדיק גוט אַז אונדזער לאַנד איז צעבראָכן, אונדזערע סיסטעמען באַשיצן נישט די חולים און אַז מיר, דאָקטאָרים, מיט אונדזערע קאָלעגעס — אַלע געזונט־אַרבעטערס — פֿילן זיך ווי מיר קעמפֿן קעגן אַ שטראָם װאָס בושעװעט אין די גאַסן.
הלװאַי זאָל איך כאָטש ריכטיק דורכפֿירן די אַרבעט, פֿאַרשטאָפּן די לעכער װאָס די רעגירונגען האָבן פֿאַרקוקט.
